Oblicza więzi

Więzią nazywamy wszystko to, co nas jednoczy i zespala z drugą osobą. To szalenie istotny wymiar naszego życia, który może nas budować, dawać poczucie bezpieczeństwa, zapewniać poczucie szczęścia i spełnienia, ale może też nas niszczyć, osłabiać, zabijać.

Budowanie i utrzymanie zdrowych i dojrzałych więzi nie jest łatwe. Aby więź zbudować, a potem ją utrzymać nie wystarczą deklaracje, że chcemy być blisko. To musi odbywać się w sposób aktywny i mądry.

Pierwsze więzi zaczynają się już w okresie prenatalnym, od momentu poczęcia. Szczególnie ważna z wychowawczego punktu widzenia jest rola matki w rodzinie i jej stosunek do dziecka. Rola ojca w rodzinie jest inna niż rola matki. W miarę rozwoju dziecka rola ta wzrasta. Z czasem jednak obydwie role osiągają jednakowe znaczenie dla prawidłowego dorastania.

Rodzina jest pierwszym i najważniejszym środowiskiem wychowawczym dziecka. Ma ogromny wpływa na kształtowanie się jego cech psychicznych, emocjonalnych i budowanie więzi. Dziecko najlepiej rozwija się w atmosferze miłości i opieki.  Szczególnie ważne są dla jego prawidłowego rozwoju prawidłowe więzi pomiędzy nim a rodzicami. Istotne jest, aby we wczesnym dzieciństwie czyli wówczas, gdy wpływ rodziców jest najsilniejszy, stworzyć solidne podstawy. Dziecko otoczone miłością ze strony najbliższych, przejawia tendencję do przenoszenia pozytywnych postaw emocjonalnych na osoby, z którymi nawiązuje kontakty społeczne. Każde zaburzenie tych więzi ujemnie wpływa na kształtującą się psychikę dziecka i powoduje późniejsze zaburzenia w jego zachowaniu. I tak na przykład, dziecko pozbawione bliskiej więzi emocjonalnej rodzicem, często przyjmuje postawę wycofania, nieufności, czasem obojętności, która może przechodzić też w agresywne zachowania.

Gdy łączy nas z kimś bliska więź, czujemy się przy tej osobie bezpiecznie, lubimy jej towarzystwo, chcemy spędzać z nią czas, gdy jej nie ma tęsknimy, gdy jest, dzielimy się z nią swoimi przeżyciami i przemyśleniami, ważne jest dla nas co myśli i co czuje ta osoba, staramy się zaspokoić jej potrzeby, martwimy się o nią. Więź emocjonalna z ważną dla nas osobą daje poczucie bezpieczeństwa i satysfakcji. Dzięki niej mamy poczucie, że jesteśmy dla kogoś ważni, że ktoś o nas myśli, a w chwilach kryzysu stajemy się silniejsi.

Więzi budują, dzięki nim rozwijamy się i stajemy się lepsi.

Jak można dbać i rozwijać więzi? Poprzez otwieranie się przed drugą osobą. Odsłaniając się ryzykujemy odrzucenie, zranienie, brak akceptacji, ale tylko tak można stworzyć prawdziwą bliskość. Ważne jest aby rozmawiać o rzeczach ważnych i tych mniej istotnych, o uczuciach i przeżyciach. Ważne by dzielić się sobą. Szalenie istotne jest to, by słuchać i słyszeć. By być ciekawym tej drugiej osoby. W budowaniu więzi bardzo ważny jest wspólny czas. Dla bliskości wspólny czas jest priorytetem. Dotyk (nie tylko erotyczny), on zbliża i łączy. Cudownym spoiwem więzi jest bycie darem dla drugiej osoby, pomoc, wsparcie, wspólne dzielenie się sobą.

Czasem relacje nie są zdrowe, są toksyczne. To nie więzi a więzy.

W relacji rodzic – dziecko często dochodzi do nadużyć. Do nich może należeć: czytanie pamiętnika dziecka bez jego zgody, naruszając w ten sposób jego prywatność, krytyka, wyzwiska, nadmierna kontrola. Gdy dziecko popełni błąd lub zachowa się niezgodnie z wolą rodzica, zamiast rozmowy – milczenie i emocjonalny chłód, który wywołuje u dziecka poczucie winy, stres i strach. Toksyczny rodzic zwykle dominuje, nie dając dziecku wyrazić własnego zdania, nie liczy się z jego uczuciami. W nietoksycznych relacjach uczucia wszystkich domowników mają jednakową wagę i nie są oceniane.

Jeżeli chodzi o toksyczny związek , charakteryzuje go to, że nie daje poczucia bezpieczeństwa. Dominuje w nim niepewność, brak akceptacji, kontrola, nadmierna zazdrość, wypominanie, ciągłe pretensje, brak szacunku, nieprzebaczanie, czy ciche dni. Taki związek nie daje ukojenia, a uczy jak przekraczać własne granice i stawać się najlepszą wersją siebie a nie sobą. W toksycznej relacji przeważają często silne uczucia i skrajne emocje, na zmianę przyjemne i nie przyjemne.

Jedną z przyczyn występowania toksycznych relacji, jest problem z ustaleniem granic.

Granice to pewien symboliczny obraz tego, kim jesteśmy. Mamy prawo sami określić, kim jesteśmy, co wolno robić w stosunku do nas, a czego nie, jakie mamy oczekiwania wobec drugiej osoby i wobec czego potrzebujemy szacunku. Sami musimy zadbać o to, aby te granice wyznaczyć. Gdy już to zrobimy, musimy odważyć się na egzekwowanie ich przestrzegania od innych. Ludzie często przekraczają granice dlatego, że im się na to pozwalamy. Jeśli zatroszczymy się o zachowanie naszych granic, znacznie trudniej będzie nam wplątać się w toksyczną relację.

Relacja z drugim człowiekiem sama w sobie bywa trudna, ponieważ obie strony muszą wnieść swój ogromny udział i zatroszczyć się o to, aby była dobra.

Gdy nie potrafimy sami poradzić sobie z sytuacją, warto skorzystać z pomocy specjalisty. Jest to forma pomocy, która może przynieść pozytywne rezultaty.

O więzi należy dbać na każdym etapie życia. Ważna jest tu empatia, troska, uważność na siebie i drugiego człowieka. A jakość więzi jakie tworzymy wiele mówi o nas samych.